ZAMAN
En
değersiz yaratıktır zaman, susuzluğa düşmüşçesine içer durur dakikaları. Farkına
bile varmadan alıp götürür yarınları. Sessizce ama adice çeker gider ve yine
çığlıklarla geri gelir hayatına. Aslında hiç gitmez, saklanır, kollar en zayıf
anını.
Aynı bir tilki gibi gözler avını zaman. Mevsimleri çok sever mesela,
yazı kışı sonbaharı ilkbaharı. Hele o ilkbaharın tazeliğini, sonbaharın
hüznünü.nasılda sever yağmurun çığlıklarını, o sert fırtınaları. Ezip geçer
bazen, önde yürür, ukala bir çocuk gibi. Düşer, düşer de seni de sürükler. Dizlerin
parçalanır, ellerin kanar.
Hayal kırıklıklarına saplanırsın, aynı bir bataklık
gibi. Bir dal parçası ararken, daha da batarsın zamanın oyunlarında. Tam bir
kumarbazdır zaman, kazandığını sanırken kaybedersin. Farkındalığını koruyamazsan,
yitip gider gerçeklik. Kendini bilmezsen, ezer geçer yalnızlık. Her labirentin
tek bir çıkışı vardır; izlerini takip edebilenlerin ulaşabildiği. Ve her bir
oyunun sonu vardır, tıpkı zamanında ruhuna yenildiği gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder