Aynı zamanda çocuksulaşıyor, sonra kızıyor, sessizlikte deliriyor ve yine kızıyorum. Ama sonra, sakinleşiyorum bir sesine, bir nefesine.
Bazen bir şarkı dinleriz unutmak için, bazen bir film izleriz hatırlamak için, bazen birşey olur iyice kederleniriz, bazense birşeyler içeriz keyifleniriz. Kimi zaman sinirlenir, kötü bir günün üzerine gelenlere dayanamaz, ve ardından birşeyler yapmak isteriz.
Sonrasında birşekilde kendimizi sakinleştiririz. Kimisi resim çizer, kimisi şarkı söyler, kimisi de benim gibi yazar. Her beden, her kişilik başkalaşır işte. Bambaşka tenlerde, başbaşka şehirlerde veya bambaşka hislerle açarız gözlerimi bazen. Ve yine bir döngü gibi giden hayata ayak uydururuz, kızarak, severek, çocuksulaşarak, ağlarayak ve sonunda da sakinleşerek..
Bazen bir ses umut olur, bazen bir mektup, bazen bir telefon. Hepsi yüreğe su serper, derin bir iç çektirir. Kimisi çabuk bulur, kimisi hiç bulamaz işte.
Bana gelince, seninle sakinleşiyorum işte. Kızıyor, öfkeleniyor, ağlıyor, çocuk gibi davranıyor, ama yine seninle sakinleşiyorum... bir çeşit uyuşturucu gibi. Ve bir de, seviyorum. Zaten herşey ondan oluyor. Seviyor, korkuyor, özlüyor ve yine sende sakinleşiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder