YOKLUK

Sulu bir göz bakar dururdu anahtar deliğinden,

Çaresiz bekleyişleri çevirirdi tesadüflere,

Ansızın gülümsemeleri hapseder di gözlerine

Ve bir gün düşürdü kollarını yere,

Asfalt ağlıyordu kanlı,

Yüreği buruktu acıdan

Ve bir gün boğuldu denizde

Dalgalar kıkırdıyordu

Dalga geçercesine.

Hüznün koynunda hapsolmuş 

Bir Gül'ün ağıtları sardı dört bir yanını

Tek bir damla yalıyordu yanaklarını

Kanatarak, ince ince

Acı yoktu

Ses yoktu

His yoktu

O artık 

Yokluktu.